لعنت بر هرچه قصه
قصه قصه نیست یه سرگذشته
سرگذشت داغ وحشت اسیر دست کابوس شومه
کابوس شومی که تشنه ی خون
زخمی این قصه عاشق جادوگر این کابوس شومه
اما اون خنجر به دسته
چشماشو بسته فقط دنبال زخمه
ای خدا قصه چراتموم نمیشه
با توام ای سرو نازم
ای تو تنها ناظر این سرگذشتم
چشمامو بستم هیچی نبینم
دستای سردمو بگیرتو دستات
لالا تو خوابم کن بیا و تا ابد اروم ارومم کن
لعنت برهرچی قصه.
(افسانه)
انتظار به درد مثل حکایت بوته ی من توی باغچه ی حیاطمون هرروز آبش می دادم می نشستم کنارش زل میزدم نگاهش می کردم اگه یه روز بوتمو نمی دیدم ای خدا یادت میاد از غصه می مردم ای خدا انگاری راستی راستی عاشقش بودم .اما یه روز یه باد شوم( لعنت به هر چی قصه های نیمه تموم)بوته نازمو از ریشه می کنه کابوس وحشتی که خوابش من و ازخودم گرفته بود تو اوج ناباوری تعبیر تلخشو واسم رقم می زنه. ای خدا دارم دیونه می شم دلبسته ودلواپسم هیچی ازم نمونده به جز یه روح مرده تو تن یه زخم خورده سر سرسپرده توی دستای سردی که نقشه مر گشو کشیده.
جای خالی بوته نازمو با بغض اشکم آبش میدم اما خاک باغچه سردوخاموش انگاری جفتمون با رفتن عزیزمون واسه همیشه مردیم.
شاید یه تکه از ریشه بوته نازم تو زمین مونده باشه شاید اون ریشه جون بگیره اگه اون قد بکشه نمی زارم هیچی بادشومی اونو با خودش ببره یا باید منم با خودش ببره.
مردم گفته هاشون واسه آروم کردنم فقط یه جمله است بوته تو ریشه نداره بسه دیگه تمومش کن تموم لحظه هاتو واسه هیچ هدر نده .همه از دست من خسته شدند ای خدا این نفس های منقطع اگر چه جمله هام مبهم اما خوب نگاهم کن ببین دارم زجر می کشم تمومم کن این قصه انتظار مبهمم من نفهمیدم تکراری شدم .
اما من میگم یار داره ناز می کنه باید ببینه آشفتشم نازشو به قیمت جونم می خرم.
اگه اون بوته یه روزی نقشش توی چشمام هک بشه اونقدر واسش آب می شم تا قاطی خاک بشم از خاک بگذرم تا به ریشش برسم تا خود خودش بشم من اون بشم اون من بشه.
سختی انتظار به وسعت تموم لحظه های عمرمون تو تاریکی سایه های وحشت آهسته تر از آهسته هم نمی گذرد.
واسه همین من می گم من عاشق هیچم دلبسته نمی شم من دوست دارم هرگز نمی گم به خودم باورش هم نمی دم بازم می گم می خوام تا به ابد تا به لحظه ی توقف ثانیه ها عاشق هیچ وهیچ بمونم.